En Eski Aşık Veysel Hayatı ve Şiirleri Gönderileri
En Eski Aşık Veysel Hayatı ve Şiirleri kitaplarını, en eski Aşık Veysel Hayatı ve Şiirleri sözleri ve alıntılarını, en eski Aşık Veysel Hayatı ve Şiirleri yazarlarını, en eski Aşık Veysel Hayatı ve Şiirleri yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Güzelliğin on para etmez
Bu bendeki aşk olmasa
Eğlenecek yer bulaman
Gönlümdeki köşk olmasa
Kim okurdu kim yazardı
Bu düğümü kim çözerdi
Koyun kurt ile gezerdi
Fikir başka başka olmasa...
Âşık Veysel kendi uzun ince yolunda,
dört elle hayata sarıldı.
Kızılırmak üzerindeki Kaplan Deresi Köprüsü’nü köy köy dolaşıp para
toplayarak yaptırdı.
Sivrialan’da ilk meyve bahçesini yetiştirdi. Başta köyündekiler “Bu topraklarda meyve yetişmez!” deseler de ağaçlar meyvesini verince “Veysel değil, kör bizmişiz.” dediler. Hatta rivayete göre yetiştirdikleri elmayı Veysel elması diyerek satışa sundular.
Âşık Veysel (25 Ekim 1894 - 21 Mart 1973)
Uzun ince bir yoldayım
Gidiyorum gündüz gece
Bilmiyorum ne haldeyim
Gidiyorum gündüz gece
Dünyaya geldiğim anda
Yürüdüm aynı zamanda
İki kapılı bir handa
Gidiyorum gündüz gece...
Kardeşim
Beni hor görme kardeşim
Sen altınsın ben tunç muyum?
Aynı vardan var olmuşuz
Sen gümüşsün ben saç mıyım?
Ne var ise sende bende
Aynı varlık her bedende
Yarın mezara girende
Sen toksun da ben aç mıyım?
Topraktandır cümle beden
Nefsini öldür ölmeden
Böyle emretmiş yaradan
Sen kalemsin ben uç muyum?
Tabiata Veysel aşık
Topraktan olduk, kardaşık.
Aynı yolcuyuz yoldaşık
Sen yolcusun ben bac mıyım
Benim sadık yarim kara topraktır!
Veysel günler geçti yaş altmış oldu
Döküldü yaprağım güllerim soldu
Gemi yükün aldı gam ile doldu
Harekete kimse mani olamaz
"Güzelliğin on para etmez şu bendeki aşk olmasa.”