Bilmediğim bir huzur kalbimin derinliklerine indi. İlk kez mutlu oldum, kendimi hafif ve farklı hissetim. Ruhum ilk defa mutluluğun sırlı dünyasında gezindi.
Ayrılığa gün değmemeliydi. O an sanki hiç gün ağarmayacak, gündüz hiç olmayacak, güneş dağların arasından artık başını uzatmıcak, ışıklarını bir daha kimseciğe vermeyecek gibi geldi...
Ayrılıyordu. Kalbimide alıp gidiyordu.
Şefkatimi parça parça edip gidiyordu.
Tüm korkuları içime yığıp gidiyordu.
İki kelamı bizden esirgeyip gidiyordu.