“Bir gün eşi Mevlana’ya sorar; -Bu kadar âşıksın Mevla’ya, şükürler olsun… Bu aşkı yaşayıp yaşatana… “Peki bana ne kadar âşıksın” diye sorar… Mevlana şöyle cevap verir; -Sen benim; Yaratan’dan ötürü yaratılanı sevişim, Bir adım gelene on adım gidişimsin… Ve herkesi olduğu gibi kabul edişimsin… Sen benim; Bugünüme şükür, Yarınıma dua edişim, Azla yetinişim, Çoğa göz dikmeyişimsin, Ve sen benim; Kapanmayan avuç içimsin…”