Manolo, düzenin nasıl yürüdüğünü henüz çocuk sayılabilecek yaştayken çözmüştü: Zenginler daha zenginlere, onlar da daha büyük iktidar sahiplerine bağlı olurlar. Bu insanlar görünmez bir çember oluşturur ve bu çemberin içindekiler, dışında kalanlara tepeden bakarlardı... Oysa o çemberin dışında kocaman bir dünya vardı. Manolo'ya göre " Keşke çemberin dışına çıkıp zavallılıklarını görebilselerdi..."