Tanpınar okumak ayrıcalıktır... Tüm eserlerini tekrar tekrar okumamız lazım...
"...Biz hayatımızı sevmiyoruz..."
"...sapır sapır dökülen bir dünyada yaşamanın azabı..."
"... niçin hepimiz sadece kendimizi göz hapsinde tutarak yaşıyoruz?"
bitmemiş bir kitabın sonu...
Romanda "Selim" adı varsa iyi romandır.
"... tesadüfler, Nevzat'ın ölümünden, İkinci Cihan harbinden, Leyla'ya tesadüfünden bahsetmeye ne lüzum vardı tesadüf kelimesi hepsini hülasa eder.... tesadüfler veya bir takım felaketler... " neticesinde Selimin ahvali... Selim ve diğerleri anlatılırken asıl anlatılan memleketin meseleleri!
Tanpınar okumak, hayatı okumaktır...
"Hele bugünkü devirde. Hepimiz parça parçayız. İçimizde, dışımızda birtakım şeyleri lehimleyerek yaşıyoruz."
''İnsan insana tahammül edemez. İnsan insana muhtaçtır. İnsan insana yüklenir, insan insanla yaşar. Bütün felâketimiz ve tezatlarımız burada. Daima birbirimizle haşır neşiriz ve birbirimize bir türlü tahammül edemeyiz.''
"İnsanlara güvenim kalmadı artık. Sizin de bilmenizi istedim."
"Başka yerime isabet etseydi, muhakkak ölürdüm. Fakat kelimeler böyleydi. İnsanın doğrudan doğruya kalbine veya gözüne, yahut kafatasına gelmezlerdi. Düşünce denen o acayip ve gizli şeye, o jelâtin yığınına isabet ederlerdi. Onun için birdenbire öldürmezler, bir daha kaybolmamak, sizi bırakmamak için oraya gömülürler, oradan yavaş yavaş gizli ve açık, sizi zehirlerlerdi."
"Daima evin uslu çocuğu kaldım. Kendimi gizledim ve düşündüğümden başka türlü hareket ettim... Daha doğrusu kaçtım. Daima zihnimin bir köşesinde yaşadım."
