Kendi kendini tebrik edebilirsin çünkü sen gökkubbedeki alevli güneşin etrafında garip bir seyahate katılmaya hak kazanmış bir insansın. Orada sonsuzluktan küçük bir parçayı yaşadın. Sen evreni seyrettin Cecilie! Bu şekilde çizildiğin kağıttan yukarı bakma fırsatın oldu. Yine bu şekilde, kendi ululuğunu cennetin aynasında görme şansı elde ettin.
Küçük Cecilie'nin seyahati bitti... Ama bizim bu gökkubbedeki alevli güneşin etrafındaki garip seyahatimiz devam ediyor. Sonsuzluktan küçük bir parçamız hala bizimle.
Biz sadece burada bir kez varız. Ve bir daha hiç geri gelmeyeceğiz. Çünkü insan geri gelmeye değil ilerlemeye, hep ileri doğru gitmeye mecburdur.
Biz de, bizden önce ileryenlere doğru bir gün yola çıkacağız. Cecilie'nin annesi, babası, dedesi, çocuk ruhunu kaybetmemiş anneannesi ve küçük kardeşi Lasse nasıl Cecilie'nin peşinden gidecekse bizde bir gün sevdiklerimizi görmeye yola çıkacağız.
Aynadaki muamma ölüm döşeğindeki Cecilie'nin melek Ariel ile yaşam üzerine yaptığı felsefi, dini diyologlardan ve noel zamanı ailesi ile geçirdiği günlerden bahsediyor. Ama bu beş satırlık özetten çok daha fazlası... Çok derin anlamlı....çok zekice yazılmış bir kurgu. Bayıldım.
