Sözler ve Alıntılar
O gece Londra tarihinin en uzun gecesi oldu, çünkü güneş bile doğmaya utandı. Bu yüzden, Londra’ya gelen en geç sabah, o sabahtı.
Bu hayatta kimseye hiçbir şeyi tam olarak anlatamayacağını anlamıştı. Biri için ölüm kalım meselesi olan, diğerinin gözünde toz kadardı.
"Ben ölüyüm!Bunu anlayabiliyor musun?Ölü!Sadece daha gömülmedim,o kadar!
Anne güldü.
"Bir ölüye göre fazla nefes alıyorsun."
Çok olmadığımız kesin
Çok olan tarafta değiliz
Çok olan tarafta olmayacağız ...
Seni az tanıyorum…Az…
Sen de farkettin mi?
Az dediğin, küçücük bir kelime.
Sadece A ve Z. Sadece iki harf.
Ama aralarında koca bir alfabe var. O alfabeyle yazılmış onbinlerce kelime var ve yüzbinlerce cümle var. Sana söylemek isteyip de yazamadığım sözler bile o iki harfin arasında. Biri başlangıç, diğeri son. Ama sanki birbirleri için yaratılmışlar. Yan yana gelip de birlikte okunmak için. Aralarındaki her harfi teker teker aşıp birbirlerine kavuşmuş gibiler. Senin ve benim gibi… Bu yüzden, belki de, az çoktan fazladır. Belki de az, hayat ve ölüm kadardır! Belki de, seni az tanıyorum, demek, seni kendimden çok biliyorum, demektir. Bilmesem de, öğrenmek için her şeyi yaparım, demektir. Belki de az, her şey demektir. Ve belki de benim sana söyleyebileceğim tek şeydir.
Sayfa 349Kitabı okudu
...Görünene aldanmak, hayatı dayanılır kılmanın ilk şartıydı.
Zaten her şey bir umutla başlamamış mıydı ?
Sayfa 172 - Doğan KitapKitabı okudu