Yazarın ilk middlesex kitabını okuduktan sonra ilk yazmış olduğu Bakir İntiharlar kitabını da büyük bir hevesle alıp okumaya başladım.251 sayfa olan bu kitap değişik bir olay örgüsüyle işlenmiş.5 kız kardeşin peş peşe intihar edişini konu alıyor.İlk kız kardeşin intiharından sonra diğer kız kardeşler intihar etmeden önce onların hayatlarına bir belgesel sunucusunun anlatış tarzıyla bakıyoruz.Gözümüzün önüne yaşadıkları evi,birlikte paylaştıkları odaları, dinledikleri plakları getirip hayal ediyoruz.İntihar sebeplerini kelimeler,cümleler arasından bulmaya hatta empati yapmaya çalışıyoruz.Bazen de kızıyoruz o 5 kız kardeşe.Neden isyan etmediler,neden olduğu gibi bir kabulleniş sergilediler.Neden yaşamak varken kolay olan ölümü -neye ve kime göre yaşamak kolay belki de bu soruya cevap aramamızı istedi yazar- seçtiler diyoruz.Pek de alışık olmadığımız daha doğrusu muallakta kalan bir biçimde bitiyor.Değişik bir konu üslup da güzel fakat kitabın bitişi beni çok tatmin edici yönde değildi.Yazar biraz da bize bırakmış sonunu.Neden,niçin,nasıl sorularını sorarak bizimde bir son oluşturmamızı istemiştir belki de.Hayal gücümüze bırakmıştır.Kitabı okurken ya da bittikten sonra ben ne yapardım sorusunu sormak yanlış olur.Birlikte olmanın,hareket etmenin,yaşamanın nasıl bireyi etkileyebildiğine,özgür iradenin nasıl rafa kalktığına şahit oluyoruz.
