~Hayat ise bir terazi gibiydi. Bir kefesinde sen olurdun,diğerinde ise biriktirdiklerin. Edindiğin dostluklar,hislerin,yaptıkların… Onlar çoğaldıkça ağırlaşır ve nihayetinde bulunduğun kefe hafif kalır, yukarıya taşırdı bedenini ; lakin an gelir, yaptığın tek bir şey kalbine oyle bir yük yüklerdi ki…Hayatın boyunca biriktirdiklerinden ağır gelir ve bulunduğun kefeyi dibe çekerdi.En acısına buydu işte.Dibe vurmak…~