Platonik ruhlu, takıntılı yazarın aşk (!) hayatı...
Kitabı okurken sanki yazar karşımda konuşuyor gibi hissettim; bir ergenin günlüğünü okumuş gibi oldum. Buram buram isyânkarlık kokuyor. Sevgi kutsaldır, ne yazık ki yazar bunu öğrenememiş. Okumayan hiçbir şey kaybetmez!
Kitap su gibi akıyor, aşırı sürükleyici, sade dili var. Kitapta fazlasıyla argo ve küfürler var, irrite olmadım değilim.
Kitapta yazarın duygularından, deneyimlerinden, aşk hayatından bahsediliyor. Yazar, har vurup harman savurmuş, bütün öfkesini dile getirmiş, kan kusmuş adeta. Sevdiği kadın hakkında atıp tutuyor, beddualar, dilekler, hakaretler, küçümsemeler havada uçuşuyor resmen. Kadına dair yapılabilecek bütün övgüleri görebilirken bir anda kıskançlık adı altında o kadına dair hakaret yağmuruna tutulduğuna şahit olabiliyorsunuz. Hani bir papatyayı koparırken seviyor sevmiyor yaparsınız ya; aynı o şekilde bir seviyor bir sevmiyor. Bir kadın olarak buna ben sevgi diyemem, tutarsızlıktır, takıntıdır bu.
Takıntılı aşk, çaresiz, kırgın, yalnızlık, pişmanlık, korku, öfke, acı, yarım kalan hayaller, tamamlanmamış duygular, ortada kalınmışlık, eksik hissetmek, belkileştirilmek, geride bırakılmak, unutulmak, yokluk, zaman geçtikçe hissizleşmek... Bu kitapta mutlaka kendinize ait acılarınızı bulacaksınız.
Seveceksen edebinle seveceksin, kalbinin güzelliğini görerek kusurlarıyla beraber seveceksin, güven vererek seveceksin. Seven kişi sevdiğine küfür etmez, sevdiğini küçümsemez, saygı duyar,
Sezen Aksu anısına bir şarkı yak usta!
