Kampı asla unutmayacağım. Benden onlar için bir şey yapmamı isteyen tutukluların bana bakışlarını asla unutamam. Onlar masumdu. Ben ise onların ve içlerinde bulundukları karanlığın hikâyesini anlatmalıyım. Bizi güçsüzlük, utanç ve suçluluk şeytanlarıyla boğmak çok kolay. Oysaki utanması gereken biz değiliz.
Çin hükümeti 2014 yılında Sincan’da gerçekleşen bir dizi saldırıdan sonra özellikle Müslüman Uygur Türkleri ve Kazaklar olmak üzere azınlıkların tutulması için çok sayıda toplama kampı kurdu. Bir devlet memuru ve okul müdiresi olan Kazak uyruklu Sayragul Sauytbay da 2017 yılında kendini baskıcı Çin sorgulama sisteminin pençesinde buldu, defalarca sorguya çekildi ve sonunda “eğitim kampı” adı verilen toplama kamplarından birine öğretmen olarak yerleştirildi. Sauytbay burada sabahtan akşama kadar durmak bilmeden Kazak ve Uygurlara Çince, Çin kültürü ve politikası öğretmek zorunda kaldı. Kampın koşulları insanlık dışıydı: beyin yıkama, işkence ve tecavüzün yanında bir de tutukluları uyuşturan ya da zehirleyen, zorla içirilen ne olduğu belirsiz ilaçlar…
Sayragul Sauytbay 2018 yılında özgürlüğüne kavuştuktan sonra Kazakistan’a kaçtı. O zamandan beri de Çin’in toplama kamplarında yaptığı insan haklarına aykırı eylemleri tüm dünyaya göstermeyi kendine görev edindi. Sauytbay tüm dünyayı Pekin’in agresif politikalarına, “yumuşak güç” kavramının ardında yatanlara, cömert borçlarla çeşitli ülkeleri kendine bağımlı kılan “Yeni İpek Yolu” projesinin ardında olup bitenlere ve Çin’in uzun vadede dünyanın hâkimiyetini ele geçirme planlarına karşı uyarmak istiyor.
Bu planların ilk aşaması ve prototipi ise dünyanın gördüğü en büyük gözetleme devleti olan, faşizm ve tiranlıkla yönetilen Sincan eyaleti.
