Sınava hazırlanan çocuklarınız için neler yapıyorsunuz? Test kitapları almak, derslerini kontrol etmek, dersaneye göndermek, özel ders aldırmak, isteklerini yerine getirmek (sınava hazırlanıyor morali yüksek olsun diye), “derslerine çalış yavrum” demek, notları düşünce kızmak, ceza vermek, ders çalışması için ödüller koymak vs... Daha onlarcasını yaptınız ama yine olmadı mı? O zaman bu kitap size göre demektir :)
Aile olarak, anne baba olarak nelerde hata yapıyoruz? Neleri gözden kaçırıyoruz? Çocuklarımızın hayatlarını yaşamasını istiyoruz yoksa bizim yapamadıklarımızı yapmalarını mı? Sadece iyiliklerini mi istiyoruz yoksa sadece kendi iyi gördüğünüz şeyleri mi istiyoruz? Peki onlar ne istiyor, biliyor muyuz? Sorduk mu? Dinledik mi? Anladık mı?
Unutmayın siz ağaç, meyve, sebze yetiştirmiyorsunuz. Tüm gerekli imkanları ve maddi ihtiyaçları karşıladınız diye, çocuğunuz istediğiniz şekilde büyüyüp şekillenmez. Çünkü her şeyden öte onun da duygu ve düşünceleri var. İşte o noktada sizden ayrılıyorlar. Zaten bireyi, birey yapan da budur. Siz de anne babanızın her anlamda kopyası değilsiniz ya da istediği kalıpta değilsiniz. Çünkü sizin de anne babanızdan farklı duygu ve düşünceleriniz var. Bu gerçeği hiçbir göz ardı etmeyin!
Bu kitapta kendinizden çok şey göreceğinize eminim. Değişim başlatmak için beklemeyin :) keyifli okumalar
Erdem Bayazıt diyor ya: “ Kimimize kış, kimimize bahar olup canıyla değen babalarımızı!\Bu memlekette insanlar belki de en çok baba sancısıyla inliyor, en çok baba deyince aklımıza gelir çocukluğumuz!” Baba deyince anne deyince başlıyor her şey… Ve şu
