“Mutlak (Bir)in bir ve tek olarak yarattığı… O, kendisinden sonraki halkalanışa, Allahın, kendisiyle sayı sayı yol verdiği… O, bizzat oluşun sırrı, adedlenişin vahidi… O, insanın gayesi, Peygamberliğin ufku…” sözleriyle başlayan bir eser nasıl olur da güzel, güzelden de öte olmaz?
Altun Silsile, Silsile-i Saadat, Büyük Zatlar… Nurun sahibi Kutlu Nebi Hz. Peygamber (sav) ve o nurun akıp beslediği nice büyük zatlar… Hepsinin birden oluşturduğu silsile… Hz. Ebubekir (ra) ile devam eden; Selman Farisi, Kasım Bin Muhammed, Cafer-i Sadık, Bayezid Bestami ile yol alan ve Üstad’ın “kurtarıcım, müjdecim, mürşidim, şeyhim, nurum, ruhum, canım, efendim, topyekûn hayatım” dediği Esseyid Abdülhakim Arvasi ile sonlanan altın silsile… Cümlelerin tamamlanamayacağı o silsilenin kutlu insanları ve yaşamları ve faziletleri ve kerametleri ve vecizeleri ve menkıbeleri ve… Tasavvuf yolunun baş taneleri… Bir bakın;
Hz. Ebubekir (ra): İdrakin aczini idrak, idrakin ta kendisidir.
Bayezid Bestami: Ya olduğun gibi görün, ya göründüğün gibi ol!
Ebul Hasen Harkaani: Allah dediğiniz zaman size başka bir söz söyleyenle sohbet etmeyin.
Hace Ubeydullah Ahrar: Bu yoldan murad odur ki, salik, erdiği mertebeden zevk duyarken eremediğinden acı duysun.
İmam-ı Rabbani: Allah, ötelerin ötesinde, ötelerin ötesinde, ötelerin ötesinde…
Tane tane, yavaş yavaş ve büyük bir dinginlikle okunması gereken bir eser.
