Romanda, Yavuz isminde reklamcılık sektöründe çalışan 40'lı yaşlarının başında bir adamın öyküsünü kendi ağzından dinliyoruz.
Yavuz, hayatına girmiş kadınların bir muhasebesini yaparak, neden bir gün karısı Hande'ye bir başkasını sevdiğini itiraf etmek zorunda kaldığını anlatıyor bize. Yanlız bunu yaparken - yazarın bilinçli bir tercihimi bilmiyorum- kadınlara üsten bakan, bencil bir üslup kullanıyor. Bu neden böyle pek anlam veremedim. Kadın okurların kitabı okurken sinir basması yaşayacaklarından eminim.
Ben romanı, yazarın anlatımı ve konunun bol klişe taşıması sebebiyle pek beğenerek okumadım. Hatta bazı bölümleri okurken içim şişti. Yüksek maaşlı işlerde çalışan, devamlı lüks restoranlara ve otellere girip çıkan, tatilde İngiltereye, Fransaya kaçan, partilerden çıkmayan, şaraptan aşasını içmeyen karakterler olmadanda benzer konular işlenebilir diye düşünüyorum.
Yine de bir şans verip okuyun derim.
