Ölüme ve yasama dair o kadar çok karar veriyor, bedenlerimizi o kadar çok ortaya koyuyoruz ki bizler için vücutlarimizin sahip oldugumuz varliklarimizdan biri haline geldigi iddia olunabilir. Gelgelelim bedenin ve yasamin bireysel, mülkiyetçi alimlanisinin kendisi ne dogal ne de tarihten âri. Sherine Hamdy’nin alaninda çigir açan etnografisi Misir’da organ nakli etrafinda yalnizca tibbi bir fenomenin toplumsal sonuçlarini ele almakla kalmiyor, ayni zamanda çagimizin en temel varolussal ve dolayisiyla siyasal kabullerini tesrih ediyor. Bedenin seylesmesine, benlige dissal bir muhafazaya indirgenisine direnen ve muhalefet eden, yasami ve vücut bulmus halini bir ‘emanet’ olarak tecrübe eden Islami bir yasam sanatinin yeni organlar ve yeni yasamiyla nasil hayatin çetrefil ve bulanik sularinda yol aldigini tartisiyor. Islam dünyasindaki biyoetik ve tip tartismalarini Misir özelinde açimlayan Bedenlerimiz Allah’a Ait, fikhi tartismalarin önemsendigi tecrübi veçhelere isik tutarak, ahkamin gündelik yasam pratikleri içerisinden, bizatihi faillerce nasil yorumlanip dönüstürüldügünü gösteriyor. Ve alisilagelmedik bir sekilde bir basari hikâyesi anlatiyor: sosyal bilimler Orta Dogu’dan sadece kan ve gözyasi hikâyeleri devsirirken, Hamdy bir tasra hastanesinin koridorlarinda, kamusal alani yeniden düsünmeye ve dönüstürmeye imkân veren unsurlarin dogusunu belgeliyor. “Bedenlerimiz Allah’a Ait dini ahlakin, doktorlar, hastalar ve karar verici mercilerin tip pratigini ne sekillerde kaynaklik ettigine dair duyarli ve özgün bir inceleme. Medikal antropoloji ve etik alaninda genis bir okur kitlesi bulacaktir.” Saba Mahmood.
