İnsan kendi içinde olduğu gibi etrafında da her şeyin ne kadar güzel olabileceğini, hayatla saadetin hürriyet sayesinde nasıl tek şey olabileceğini hissetmektir!
"Ben ki aşıkım, yaradılışım çok ateşlidir.
Bunlardan sadece geçsem bile
Orada bıraktığım yarayı kapatmaya bütün ömür yetmez.
Ben geçeri ama ayağımın izi ebediyen kalır.
Ben ki aşıkım, yaradılışım çok ateşlidir."
Fakat, en büyük talihsizliğiniz, sizi fazla sevmiş ve bunu fazla söylemiş olmaları; içinde göründüğünüz varlıklar için elzem bulunduğunuzu size çok fazla hissettirmişler; daima sizin önünüze gelmişler; hiçbir hissin yolunda herhangi bir adım atmaya hiçbir zaman ihtiyacınız olmamış. Her seferinde beklemişsiniz! Şimdi kendi kendinizi sevmediğiniz ve sevilmenize müsaade ettiğiniz için her şeyin boş olduğunu hissediyorsunuz.
İçinde hiçbir şey bulunmayan hayatlar! Bunun bütün dehşetini hissediyor musunuz? Artık kanatlara sahip, lakin esir tutulan zavallı ruhlar; içinde gençlik kaynayan ve kendisine hareket memnu bulunan, hiçbir şey, hatta iyilik yapamayan, tahakkuk etmeyecek hülyalarla kendini yiyen ve harap eden kalpler ...