"İnsan usul usul ölmek için gelir dünyaya. Başlar her gün biraz daha insan olmaya.
Ve ölürken usul usul ne tuhaf; Aşık olur, kedi besler, isim verir eşyaya."
Sevgilim bak, geçip gidiyor zaman;
Aşındırarak bütün güzel duyguları.
Bir yarım umuttur elimizde kalan,
Göğüslemek için karanlık yarınları.
(...)
Bu kekre dünyada yazık geçit yok aşka
Bir şey yok paylaşacak acıdan başka.
Anılarım kar topluyor inceden,
Bir yorgan gibi geçmişimin üstüne.
Ama yine de unutuş değil bu,
Sızlatıyor sensizliği tersine.
Senin kim olduğunu bile bilmezken.
Sevgiden caydığım yerde darıl bana.