Bir Aşk Sayfası
Emile ZolaBir Aşk Sayfası Gönderileri
Bir Aşk Sayfası kitaplarını, Bir Aşk Sayfası sözleri ve alıntılarını, Bir Aşk Sayfası yazarlarını, Bir Aşk Sayfası yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Çocuklar insana yalnız üzgü ve can sıkıntısı veriyorlardı.
Sayfa 283Kitabı okudu
İnsan çok mutlu olunca hep korkudan titrerdi.
Sayfa 271Kitabı okudu
Sevdi miydi bütün ömrünce seviyordu. Sevdiklerini bırakmaya akıl erdiremiyordu.
Sayfa 247Kitabı okudu
Demek günün birinde insanlar birbirinden ayrılıyorlardı, herbiri bir yana gidiyordu, artık birbirini görmüyorlar, birbirlerini sevmiyorlardı.
Sevmenin bu değin güzel bir şey olacağını hiç varsaymamıştı.
Sayfa 135Kitabı okudu
İyi insanlar, birbirinin ruhundan anlarlar.
Sayfa 33Kitabı okudu
İyi insanlar, birbirinin ruhundan anlarlar.
Gerçekçilik sanatın değerini düşürüyor.
"Ne yapacaktı? Ufacık kollarını üzgüyle göğsüne bastırdı. Yalnız kalışını, karanlık, sınırsız, onu kudurtacak değin büyük bir adaletsizlik ve kötülük gibi görüyordu. Hiç bu değin kötü şey görmemişti. Her şey yok olacak, hiçbir şey geri gelmeyecek sanıyordu."
insan, herkesin sürdüğü yaşamın dışına çıkınca zararını görürdü.
"Hélène bir an acıyla çırpındı.
'Hiçbir şeyim yok, yemin ederim. Sizden hiçbir şey gizlemiyorum... Yok yere ağlıyorum çünkü tıkanıyorum, gözyaşlarım kendi kendine akıyor... Yaşamımı biliyorsunuz. Şu anda yaşamda arasam ne bir üzgü ne bir suç ne bir yürek ezinci bulurum... Anlayamıyorum, anlayamıyorum...
Sustu, o zaman rahip ağır ağır şu sözleri söyledi:
'Seviyorsunuz kızım!'
Hélène ürperdi, karşı çıkmayı göze alamadı. Sessizlik gene başladı. Karşılarında uyuyan karanlıklar okyanusunda bir kıvılcım parıldamıştı. Ayakları dibinde, boşluğun bir yanında, kesin olarak bilemeyecekleri bir yerdeydi. Sonra birer birer daha başka kıvılcımlar gözüktü. Karanlıkta ansızın bir atılımla birdenbire doğuyorlar, yıldızlar gibi ışıltılı sabit kalıyorlardı."
"Karanlıklarda kendinden geçerek hıçkıra hıçkıra ağlayabilmiş, yüreğini kabartan üzgünün kaynağı kurusun diye beklemişti... Birdenbire görkemli bir acının yakıcı etkisini duyar gibi, hiç dolduramayacağı ulaşılmaz derecede derin bir boşluğa düşer gibi, bütün sevdikleriyle birlikte içine yuvarlanacağı sınırsız bir üzgüye kapılır gibi bir izlenim içindeydi. Kendisini böylece hangi felaketin tehdit ettiğini sorsalar söyleyemezdi; umutsuzdu, onun için ağlıyordu."
~karanlıkların sonunda alanı genişleyen gece, içinde bütün bir uzayın varlığı sezilen bir sonsuzluk, bir ummandı bu.~
"İşte o sabah aşk uyanıyordu, ne ad vereceğini bilemediği, karşısında kendini hiç sarsılmaz sandığı, pek pek bir ürpertiyle sınırlı aşk uyanıyordu. Bugün aynı yerdeydi ama karşısında batan güneş kenti tutuştururken üstün gelen sevda onu kemiriyordu. Öyle sanıyordu ki bir gün yetmişti, bu akşam o duru sabahın kızıllara bürünmüş akşamıydı ve Hélène, bütün bu alevlerin kendi yüreğinde yandığını duyumsuyordu."
*bir kucaklaşma içinde yitse, yaşamadığı bütün yaşamı bir dakika içinde olduğu gibi yaşasa*