Kabile, Tanrısal Birliğin planına göre hiçbir canlının yaşarken acı çekmemesi gerektiğine inanıyordu, eğer bir yaratık ıstırap çekiyorsa, bunu kendi istemiştir diye düşünüyorlardı.
Çok sonra anlayacaktım ki, maddi nesnelerden ve bazı önyargılardan kurtulmak “varolmaya” doğru yapacağım o yürüyüşün gerekli ve vazgeçilmez bir adımıydı.
“Kendimi bağışlamayı, yargılamamayı, ama geçmişten ders almayı öğrenmem gerekiyordu. Bana kabul etmeyi, içten olmayı ve başkalarının da aynını yapabilmesi için kendimi sevmeyi öğrettiler.”