“Kendimi
bu dünyada hiç de hür ve esen saymıyorum. boğaz tokluğuna çalıştığın yere bağlısın; seni doğurdular, büyütüp yetiştirdiler diye anana, babana bağlısın, dedikodularından korktuğun için komşularının, hısım akrabanın arzularına bağlısın... yani, hiçbir zaman kendi kendinin isteğine, içinden gelene bağlı olamıyorsun. ıstiyorum ki, canımın istediği işte çalışıp, işten çıktıktan sonra da dilediğim yerlerde, dilediğim insanlarla konuşayım. ne diye başkalarının istediği insan olmak zorunda kalayım?"
bireyi yozlaşmaya, bulunduğu statü itibarıyla bayağı olmaya zorlayan aile ve toplum baskısına, meydan okuyan bir kenar mahalle güzeli filiz, fakir bir hayatın içinde savrulup dursa da prensiplerinden ödün vermiyor, parayla saadet olmaz, sevmek istiyorum ben diye haykırıyor sayfalarca.
