Bir Sır Saklı İçimde
Julie BerryEn Eski Bir Sır Saklı İçimde Gönderileri
En Eski Bir Sır Saklı İçimde kitaplarını, en eski Bir Sır Saklı İçimde sözleri ve alıntılarını, en eski Bir Sır Saklı İçimde yazarlarını, en eski Bir Sır Saklı İçimde yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
"Karanlığımı, bir tek seni düşünmek gideriyor. Benim dünyamın güneşisin, seni başka kollarda görmeye nasıl dayanabilirim?"
Eğer izin verseydin, seni öpüp korkunu alırdım, seni kendime yaslardım, ben de senin yanında can verebilir, kendimi şanslı sayardım.
Bunca zamandır düşüncelerimde hep sen varken sen gelip beni sordun, aklında ben vardım, nedenini bilmiyorum ama eğer sen de beni düşünüyorsan, uçarak gelirim sana.
Gece soğuk, tıpkı şırıl şırıl beni çağıran nehrin suları gibi.
Mezardan çıkmışçasına onun yanından hayata, sanki doğan yeni güne döneli iki yıl geçti, buna sevinirim sanıyordum. Oysa gece ve soğuk, karanlık ve ölüler şimdi bana daha yakın.
Karanlığımı bir tek seni düşünmek gideriyor. Benim dünyamın güneşisin, seni başka kadının kollarında görmeye nasıl dayanabilirim?
Asla umut yok. Ben hiçbir şeye layık değilim. Anlatacak kimsem yok, zaten ne halde olduğumu anlatmanın yolu da yok. Mümkün olsa bile uygun sözcükleri bulamazdım. Bu taşınmaz yükü hafifletmeye sözcükler yetmez.
Söğüt ağacıma döküyorum içimi: Yılları elinden alınmış, itirbarı, dili, huzuru çalınmış biriyim.
En kötüsü, en acımasız yanı da senin tarafından çalınmış olması.
Hatırlamadığım çok şey var.
Düşlerimde anılar geri gelir bazen, çığlık atarım. Bazen de uyanır, karanlığın beni içine hapsettiği hissine kapılır ve artık onun yanında olmadığımı unuturum.
Sayfa 22Kitabı okudu
Kimse ismimle çağırmaz beni.
Küçük çocuklar bilmezler.
Her gün güneş doğarken hatırlatırım kendime, bir gün ben de unutursam diye.
Judith, benim adım Judith.
Sayfa 25Kitabı okudu
Benim için bıraktığın çiçek demetlerini kurusunlar da sonsuza dek saklayayım, hep onlara bakayım diye samanlığın direklerine baş aşağı astım.
Ben giderken henüz kurumamışlardı. Yıllarca uzak kaldıktan sonra eve döndüğümde hala orada asılı duruyorlardı, kararmış, pörsümüş sapları kimse fark edib oradan kaldırarak çöpe atmamıştı.
Hala oradalar, örümcek ağlarıyla iyice sarıldıkları için bir zamanlar ilk sevgiliye verilen buket olduğunu benden başka kimse anlayamaz.
Şimdi asıldıkları yerden alıp dışarıya çıkarıyorum onları, sonra da buketini fırlatan gelin misali sonbahar rüzgarına doğru havaya fırlatıyorum.