Yerel zenginler,en azından 6.yüzyılın ikinci yarısından itibaren servetlerini dini yapılara ya da dinle ilgili objelere yatırma eğilimi içindeydiler-böylece yatırımlarda kentsel yapıların bakımını etkileyen bir çöküş yaşandığı kadar,yatırım modelleri de değişti.Özellikle kilise,kaynakların tüketimi açısından,4.yüzyıldan bu yana kentin bir rakibiydi.