Uzunca bir aradan sonra Blacksad hikayesine döndüm. Okudum. Tabii ki beğendim.
Blacksad, okuma konusunda inanılmaz bir güven veriyor. Belli bir standart. Belli bir kalite. Aşağısına düşmeyecek. Şüphem yok. Daha fazlasını verebilir. Kesinlikle.
Komik bir tesadüf ki Oppenheimer'ı izleyeli uzun bir zaman olmadı. Benim için. Sosyal medyada hype olmuşken ben pek de hype olmamıştım. Blacksad'a dönüş yaptım. Bu sayıda anlatılan hikaye hoş bir tesadüf oldu. Böyle tesadüfleri daima severim.
Blacksad, ilkbahar esintisi gibi hissettirmiştir bana. O tatlı esintinin tenimi yalamasından hoşlanıyorum. Hafif bir esinti. Kısa bir esinti. Fazlasını arzulatan bir esinti.
Hikaye hakkında söylenebilecek pek bir şey yok. Bolca siyasi eleştiri, Oppenheimer'ı bir çeşit yorumlama, komik bıyıklı adama ve döneminin ideolojik furyasına güzel bir selam.
Batıl inançlı olmayan kara kedimiz ise, kara kedi uğursuzluğunu daima kendisine yaşatan bir adam.
