Zeynep, gece yarısı sokakta ne yapacağını bilemezken tesadüfen Zafer'le karşılaşır. Zafer ne kadar Zeynep'e yardım etmek istemese de vicdanı izin vermez ve bir şekilde yolları kesişir. Zafer ona evini, hayatını açar. Zeynep, hem ailesi hem de yaşadıklarından dolayı değişik bir ruh halindedir. Ama, Zafer'in o buz gibi konuşmalarına, davranışlarına rağmen de çok rahat hareketleri vardı. Normalde insan yeni tanıştığı bir kişiyle mesafeli olur. Açıkçası, Zeynep'in bu hareketleri beni rahatsız etti. Ama şunu da söyleyeyim bazı hareketleri vardı 'Hah işte bu' dedirtiyor. Asla Zeynep'in yaşadıklarını eleştirmiyorum. Bir çok kişinin başına gelebilecek bir olay yaşamış ve yalnız kalmış. Onun hayatı tutunmasını da takdir ediyorum. Zafer'in de beğenmediğim yönleri var olmaz mı hiç. Sanki fazla rahat mıydı yoksa bana mı öyle geliyor bilemedim.
En sevmediğim karakter ise, Furkan!!! Bir karakterden ne kadar nefrer edilirse o kadar nefret ettim. Sonunu okurken bir an içim cız etse de yaptıklarının cezasını çekti.
Zeynep'in ailesine gelirsem her aile gibi bir tepki verdiler diyebilirim. Keşke öyle yapmasalardı ama işte herkes hata yapıyor ve dersini, hatasını iyi bir şekilde telafi ediyor.
Karmen, bir gözüktü bir kayboldu ama ben onu çok sevdim.
Kitabı beğendim ya da beğenmedim diyemem kararsız kaldım. Beğenmediğim yönlerini söyledim zaten karakterlerin bazı davranışlarından hoşlanmadım.
Zafer'in korumacı ve hayata bakışını -okurken ne demek istediğimi anlarsınız- çok beğendim. Kurgu genel olarak güzeldi. Kitap fazlasıyla akıcıydı hemencicik okunuyor.
