Çağdaş Latin Amerika Şiiri Antolojisi
KolektifSözler ve Alıntılar
BIÇAK
Eli bıçaklı hergelenin
bir bıçak oluyor kendisi;
yontuyor ayı
ay bitinceye kadar,
yontuyor gölgeyi
gölge bitinceye kadar,
yontuyor türküyü
türkü bitinceye kadar -
sonra da soyuyor dilim dilim
sevdiğinin karanlık gövdesini.
Tedirginliğime kızma, gülüşlerime,
Şarkılar söylememden yakınma, n'olur.
Bir gün gelecek, durulacağım,
Ellerimi göğsümün üstüne koyacaklar.
Gözlerim kapalı, kulağım sağır,
Durulacak bir zamanlar yarışan ayaklarım,
Duru gülüşümün camları kırılacak
Kapalı dudaklarımın çatlaklarında.
"Git!" diyeceksin o zaman, gitmeyeceğim.
"Konuş!" diyeceksin, ağzım açılmayacak.
Soğuk sessizlikte bölüneceğim,
Kara toprağın altında;
Sarhoş bir arı gibi vızıldayacak
Üstümde bütün yaşamlar.
Bırak çıkarayım tadını
Geçici zamanların.
Çıplak gülü ağzımın
Dudaklarını eğsin.
Dur, uyuma.
Dinleyelim
Yağmurun güzel ezgisini.
Sessiz alnını göğsüme daya.
İki çekiç gibi tenimi döven
Atışını duyayım şakaklarının,
O ılık, sevecen atışını.
Dur, uyuma.
İkimiz Bir dünya olduk bu gece,
Rüzgârdan ve yağmurdan arındık
Bir odanın sıcaklığında.
GÖZLERİM BİRER ÇOCUKTU ÇÜNKÜ
yüreğim bir düğme daha deli gömleğimde
Ama gözlerim uzun pantolon giyiyor bugün
ayak sesleri dilenen sokağa bakıyorum
İnsanı çocuklara bölen öfke,
çocuğu eşit kuşlara bölen,
kuşu, küçük yumurtalara;
yoksulun öfkesi
bir zeytin taşır iki üzüme karşı.
Kentlerde birbirine benzer herkes.
Herkes birbirine benzer. Herkes herkese benzer.
Burada öyle değil; bir kişiliği var herkesin.
Her yaratık apayrı.
Köpekler bile.
İşadamlarını andırıyor bu köy köpekleri:
İşleri başlarından aşkın.
MANUEL BANDEIRA
Gazetelerle, kitaplarla gelmedi bana yaşam
Halkın dudaklarıyla geldi, savrulan küfürlerle
Halkın dört dörtlük küfürleriyle
Onlardaydı Brezilya Portekizcesinin tadı,
kendi tadımız...
MANUEL BANDEIRA