Bu çocuklar, yaşamak için ipin üzerinde yürümek zorundalar, ne yapsınlardı yani? Ben acıyorum tümüne! Ne gençliklerinin tadına varıyorlar, ne sanattan anlıyorlar, ne aşktan, ne felsefeden. Canım baharın geldiğini bile fark etmiyorlar, öfke içindeler, gözlerini kin bürümüş. Yazık... yazık. İhtiyar doğmuş, öyle yaşayan bir nesil.