Sahi, güvenmek demişken, bir insan başka bir insana ne şartta güvenir ? Hep yanında olacağına inandırdığı zaman mı, yoksa güvenecek bir insan eksikliğini hissettiği zaman mı ?
"Ve hiçbirimiz temiz değiliz artık..
Kin tutmuş kalpler taşıyor, çıkarlar üstüne kurduğumuz hayatları yaşamaya çalışıyoruz. Menfaatlerimize sevmek, yalanlarımıza da mutluluk adını vermişiz. Kalp kırmayı kendimize bir görev bilip, insanlığımızı sağa sola savurur duruma gelmişiz. Herkes içinde taşıdığı yarayı başkasıyla kapatma
derdine düştüğünden beri, gözlerimizin altı kibirle şişmiş, kimseyi göremez olmuşuz. En önemlisi de insan gibi yaşayalım derken, insan olmayı unutmuşuz.."