En sessiz, en çekingen olan insanların çoğu zaman en iyi portreleri verdiklerini öğrenmiştim çünkü konuşmaları gerekmiyordu, hissetmeleri gerekiyordu. Duygularını her gün şişeleyip saklayanlar; onları en güçlü hisseden ve en zoru sevenlerdi. En iyi fotoğrafçılar ise dökülen her duygu damlasını yakalayabilen ve onları içgüdüsel, bağdaştırılabilir bir şey haline getirebilenlerdi. Evrensel bir şey haline.