Hüzün anlamına geliyor 'blues'. Daha çok da, karaderilinin plantasyonlarda, limanlarda, keresle depolarında, demiryollarında çığlık haline dönüşen hüznüdür bu. Gitarının tellerine bastırdığı bıçağın ya da kırık bir şişe parçasının boğuk bir isyana dönüştürdüğü ezgi, karaderilinin tonlar haline gelmiş anılarıdır. Afrika'nın rilmsel belleği. 20. yüzyılın kapısında blues olarak ortaya çıkıyor. Kara bir hüzündür cazı yaralan. Canlandırma, hayatiyet kazandırma demektir caz ve böylece hüzün kendi zıddına dönerek bir yaşama sevinci oluyor artık. Hüznün sevince dönüşmesi, cazı oluşturan -çelişkiler yumağının yalnızca bir düğümü. Afrikalının 'insan gibi konuşan enstrümanı' cazda emprovizasyonla (doğaçlamayla) sürecektir; hem de Avrupa müziğinin melodi yapısından esinlenmiş grup disiplini içinde. Doğaçlamayı besteyle, melodiyi ritmle, bilmemişliği yetkinlikle, bireyi grupla aynı potada yoğurur caz. Öyle ki bu karşıtların her biri sezilir ama caz tek başına bunların hiçbiri değildir. Hem toplu bir müziktir caz hem de alabildiğine bireysel Solonun gür sesi grupla kaynaşırken, bir yandan da ona karşı çıkar. Caz, müzik aracılığıyla bireyi etkin kılacak bir yol dur belki de.
