"Bolivya'da zenginler çok zengin, fakirlerinse hiçbir şeyi yok. Yokluğu hor görüyorum. Tamahı hor görüyorum. Ama en çok da zorbalıktan, zulümden, tiranlıktan nefret ediyorum."
Durum basitti, asıl acıyan kalbiydi ama bu acı fiziksel ağrılara dönüşmüştü çünkü acının kurbanı, acı çektiğini inkar etmek için tüm gücüyle savaşıyordu.
Dünyaya karşı sorumlulukları vardı. Benmerkezci olduğunu düşünmüyordu. Kendiyle gurur duyuyordu ama bu tehlikeli bir gurur değildi, meleklerin hissettiği günah kadardı.