Osman Aysu'nun Kayıp adlı kitabını okumuş, beğenmemiştim ama yazarı tek bir kitapla değerlendirmek istemediğim için bu kitaba başladım; üzülerek söylüyorum ki yine beğenemedim. Osman Aysu bana hitap eden bir yazar değil, bunu anlamış oldum.
Yazarın dili fazlasıyla düz, duygu hissettirme de yetersiz, bazı olaylar fazla hızlı gelişirken bazı olaylar gereksiz yere uzatılıyor, bu da hoşuma gitmiyor.
Yeliz, tatil için İstanbul'a geldiği ve otobüsten indiği ilk anda kaçırılma durumuyla karşı karşıya kalır. Önceden planlandığı belli olan bu olay, o an tesadüfen orada olan Sinan tarafından karmaşıklaşır. Daha sonra da gerçekleşen olaylarla birlikte Sinan, adeta beyaz atlı prens durumundadır.
Yazarın diliyle birlikte konu da hoşuma gitmedi. Arka kapak yazısını okuduğumda biraz daha iddialı bir şeyler beklemiştim: Gerilim ve heyecandan bahsediliyordu çünkü. Kitabın kurgusal olarak değil de, genel olarak konu itibariyle pek bi' mantığı yoktu, bana kalırsa. Bir adam, bir sürü saçma sapan şey yapıyor ve tüm bu şeyler gözardı ediliyor; başka bir adam da gerekli gereksiz bir sürü iyilik yapıyor. Kitapta Yeliz ve ailesi çok sönük kalmıştı. Yeliz karakterini de pek sevemedim açıkcası. Kitabın sonunda olan şey ile, kitabın ortasından sonrasını boşuna okumuşum gibi hissettim. Yine de güzel bitmesinden memnunum.
