Merhaba...
.
.
Haftasonu okuma anlamında oldukça verimliydi benim için. Martin Eden’i okurken araya daha ince bir kitap sıkıştırmak istedim. Okumayı sevenler bilir, bazen tek kitap okumak yetmez!
.
.
Çimen Türküsü’nü ne zamandır okumak istiyordum, okuma listeme eklemiş, görselini bile hazırlamıştım. ️ Kısmet bu zamanaymış.
.
.
İyi ki de okumuşum dedim. Truman Capote ile bu sayede tanışmış olduk hem. Sade ve akıcı diliyle bu soğuk havalarda içimi ısıtan bir serüvene çıkardı beni.
.
.
Çok yüksek bir beklenti içinde değildim zaten kitabı alırken ve okumaya başlarken. Bir kaç alıntı dışında, meşhur kırmızı kalemimi çok kullanmadım okuma esnasında. Bilen bilir, ben okuduğum kitaplarda izler bırakmayı severim...
.
.
Benim kafamı rahatlattı, içimi yumuşacık etti bu kısa roman. En iyi tabirle ve kitaptan esinle; taze çimen kokusu arasında uzanıp, parlak gökyüzünü seyretmek gibi bir histi bu.
.
.
Martin Eden’in ağır yükünü omuzlarımdan bir an indirdi ve beni soluklandırdı diyeyim. Müthiş edebi bir beklentiniz olmasın sakın! Hayalkırıklığı yaşarsınız sonra. Ama şöyle içim açılsın, keyifli, çıtır bir okuma yapayım derseniz kesinlikle tavsiyemdir...
.
.
Verena, Dolly, Catherine ve tabii ki yaşayan anlatıcımız olan Collin ile tanışın; pamuk gibi, taze çimen kokusu gibi bir hikaye sizleri bekliyor...
Çimen Türküsü 
Truman Capote