Çimen Türküsü, gördüğüm kadarıyla Truman Capote'nin diğerlerine göre daha az bilinen bir kitabı. Ben de Çimen Türküsü'nü, içinden bir alıntı görüp okumaya karar vermiştim.
Genel anlamıyla kitabı çok çok beğendiğimi söyleyemem. Fakat Capote'nin hikayenin aralarına sakladığı, romanındaki karakterlerinin diyalogları aracılığıyla okurla paylaştığı birkaç yorumu var ki, benim zihnimde uzun süre yerini koruyacaktır. Bu yorumların da çoğu sevgi ve sevmek ile ilgili. Sadece sayfa aralarından bulup çektiğim bu birkaç yorumu için bile Çimen Türküsü ile iyi ki karşılaşmışım diyorum.
Sevmenin ne kadar emek istediğini, sevmenin aslında bir sevmeler dizisi olduğunu, küçük şeyleri sevemeden bir insanı sevmeye de onun sevgisine de layık olamayacağımızı unutuyoruz. Çünkü küçük şeyleri dahi sevemeyen ve takdir edemeyen kişi, ilişkilerdeki önceliğin, kutsallığın sevmek olduğunu bilemez ve sadece sevilmeyi hayvani bir içgüdü ile arzular.
Kitaptan bir alıntıyı da incelememin sonuna koyuyorum;
"Sevmekten bahsediyoruz" dedi. "Bir yaprak, bir avuç tohum... İlk önce bunlarla başlayın. Sevmek nedir biraz öğrenin. Önce bir yaprağı, yağmurun yağışını, sonra bir tek yaprağın size neler öğrettiğini, yağmurun içinizde neler yarattığını duyup anlayabilecek bir insan sevin. Kolay iş değil, biliyorum. Belki bir ömür boyunca sürer. Benim de öyle oldu zaten, ama gene de istediğime erişemedim, sadece istediğimin ne kadar gerçek olduğunu biliyorum: tabiatın bir hayat dizisi olduğu gibi, sevmenin de bir sevgi dizisi olduğunu anladım."
