Baudelaire şu satırları yazdığında herkes için geçerli bir doğruyu dile getirmektedir: "Açıkça söylüyorum; aşktaki en uç ve tek gerçek haz, kötülük yapabilmektedir.''
İnsanın, kendi korkularının üstesinden gelmediği sürece, feraha çıkacağına inanmıyorum. Ama bu, insanın, korkulacak hiç bir şeyinin kalmayacağı ve cinselliğin ve ölümün sadece yeknesak bir mekaniğin süreçleri olduğu bir dünyaya kavuşacağı anlamına gelmiyor tabii; ancak insanın, korkularını yenebileceğini, korkularına cesurca baş kaldırabileceğini düşünüyorum.
İnsanın, kendi kendini tanımıyor oluşunun, bugüne değin kendini sınırlayan çelişkisinden kurtuluşunun yolu da, zaten bu başkaldırıdan geçiyor.
''Yasağa uyduğumuz, ona boyun eğdiğimiz sürece, onun bilincinde değilizdir. Ancak tam onu ihlal ettiğimiz anda yüreğimize düşen kaygı, yasağı bize hatırlatır. İşte insan bu anda günahı yaşar!''