Çocuk yetiştirmek sevgi, sabır ve ilgi işi. Sevgisiz ilgi, ilgisiz kuru bir sevgi yeterli değil. Birinden biri olmazsa değerleri ve kavramları öğretemeyiz. Söz konusu manevi eğitimken çok dikkat isteyen bir durumun içindeyiz. Doğru sandığımız uygulamalar yanlış inançlara sebep olabilir. "Biz böyle gördük" gibi yaklaşımlarla korkutma ya da şiddet gibi asla tavsiye edilmeyen yollara başvurmak kaş yaparken göz çıkarmaya benzer. Kitapta bu durum çok güzel bir denge politikası izlenerek anlatılmış. İyi niyetli olan ebeveynlerin doğru amaca ulaşmak için uyguladığı yanlış yöntemlerden bahsedilmiş. Ne yapmamız gerektiği ve neden yapmamız gerektiği anlatılmadan önce ne yapmamamız gerektiği ve neden yapmamamız gerektiği anlatılmış. Adeta "Önce yanlış olan stratejiyi bırak. Sonra doğru olanı uygulamaya koy" der gibi. Üstelik sürekli öğüt veren yaklaşımlardan ziyade kitabın bir bölümü uygulamalara ayrılmış. Ebeveynlerin çocuklarıyla oynayabileceği küçük oyunlarla onların dilinden konuşarak Allah’a şükretmeyi, Allah’ı sevmeyi, yarattıklarını sevmeyi, doğayı sevmeyi, engellilere yardımcı olmayı nasıl öğretebilecekleri çok güzel anlatılmış.
İçerik olarak doyurucu bilgilere yer vermiş. Dil ve üslup açısından biraz eksik buldum ama okunduğunda anlaşılmayacak kadar değil. Bilimsel, pratik bilgiler ve yerinde örnekler için görmezden gelinebilecek düzeyde ;)
Kitabı anne-babalara, anne-baba adaylarına ve aday adaylarına (bekarlar da bir gün evlenecek sonuçta) kesinlikle tavsiye ederim :)
