Hep acı hep keseler hep dayak..
Gerçek adı olan,Aleksey Maksimoviç Peşkov yerine Rusça da “acı” anlamına gelen “Gorki” soyadını almıştır.
Tüm hikaye babasının 5 yaşında ölmesi ve annesinin tekrar evlenmesi ile , kahramanımızın dedesinin yanına gönderilmesi ile başlar .
Burada büyükannenin sevgisi, dedenin kırbaç ve dayakları (nadir de olsa göstermiş olduğu iyi yaklaşımlar da bulunur.) , kendini bilmez dayıları ve yaşanan ölümler baş gösterir.
Kahramanımızın hayatında hep keder, dayak ve acı var olmuştur .
Benim canımı en çok acıtan kısmı ise , kitabın sonlarına doğru , annenin ölmesi ile dedenin kurduğu şu cümledir:
“Hadi Aleksey, boynumda madalya değilsin sen benim, bu evde yerin yok artık, git, insanların arasına karış..”
İyi okumalar :)
