Çocukluğum ve Ölümüm
Melisa GürpınarEn Eski Çocukluğum ve Ölümüm Sözleri ve Alıntıları
En Eski Çocukluğum ve Ölümüm sözleri ve alıntılarını, en eski Çocukluğum ve Ölümüm kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Kafkasya dağlarından
at sırtında gelirken
daha yollarda yaşlanan
doğmamış bir kadın
benim ninem aslında
Sayfa 86 - Can Yayınları, 1992 basımKitabı okudu
“ben ki masallarım
ve keçe minderimle
her sabah çıktığım ağaç tepelerinde
hep sevgiyi düşünür
sevgiyi söylerdim kuşlara gizlice
ve bir gün ağaçtan indim
başladım çalakalem sevmeye
sevgi ektim
bekledim yeşermesini
ekin biçer gibi sevgi devşirdim
saçı gibi dağıttım
sevgiyle ısıttım kış günlerini
sevgiyle emzirdim kurtları
kendimi öğrendim
kendimden geçtim gittim sevgiyle”
artık öyle düşüyorum ki
dünya alev alsa
kendi küllerime gömsem kemiklerimi
ısınamam bir daha
işte ben de
kendimden artanı arıyorum
durduğumuz her istasyonda
taşlı yollardan
düşe kalka gelen ölüm
kuruyan dudaklarını
kimbilir kimin gözyaşıyla ıslatır
Sayfa 36 - can yayınlarıKitabı okudu
dostlarım
yarın olmayabilirim diyorum
hep diyorum
ama varım
sırları dökülmüş bir ayna gibi
dolaşıyorum aranızda
duyabilmek için
yıkık bir duvarın sessizliğini
çocukluğumdan ölümüme giden kuytularda
kovaladım durdum sözcükleri
bazı kentlere uğranılır yalnızca
bazı insanlara da
kim ki kendine yetişen bir yolcudur
gelir ve gidercesine hayata
durmadan üstüne basılan bir atlastan
hızla geçer
ve yaşlı kent
kanlı başını sallayarak
uğurlar onu dünyaya
insan hayatının gölgesi
düşmeyegörsün
bir dizeye
hemen değişir açısı şiirin
güneş ışığı değer değmez denize
kırılır yansır ya bilinmezliğe
şiir çırılçıplak
ve daha hiç gelmemiş gibi olmalı yeryüzüne ki
kalp atışları duyulabilsin
ses değmemiş bir ses olarak
içimizde