Çocukluğun Soğuk Geceleri
Tezer ÖzlüÇocukluğun Soğuk Geceleri Gönderileri
Çocukluğun Soğuk Geceleri kitaplarını, Çocukluğun Soğuk Geceleri sözleri ve alıntılarını, Çocukluğun Soğuk Geceleri yazarlarını, Çocukluğun Soğuk Geceleri yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Pazar günleri... Şimdilerde... Sokak aralarından geçerken... gözüme pijamalı aile babaları ilişirse, kışın, yağmurlu gri günlerde tüten soba bacalarına ilişirse gözlerim... evlerin pencere camları buharlaşmışsa... odaların içine asılmış çamaşır görürsem... bulutlar ıslak kiremitlere yakınsa, yağmur çiseliyorsa, radyolardan naklen futbol maçları yayımlanıyorsa, tartışan insanların sesleri sokaklara dek yansıyorsa, gitmek, gitmek, gitmek, gitmek, gitmek......... isterim hep.
Sayfa 12Kitabı okuyor
Sanki güzel bir ölü gövdeyle öç almak istediğim insanlar var. Karşı çıkmak istediğim evler, koltuklar, halılar, müzikler, öğretmenler var. Karşı çıkmak istediğim kurallar var. Bir haykırış! Küçük dünyanız sizin olsun.
Sayfa 9Kitabı okuyor
Ölüm düşüncesi izliyor beni. Gece gündüz kendimi öldürmeyi düşünüyorum. Bunun belli bir nedeni yok. Yaşansa da olur, yaşanmasa da. Bir kaygı yalnız. Beni, kendimi öldürmeyi denemeye iten bir kaygı.
Sayfa 9Kitabı okuyor
Her sabah ve her gece öylesine sevgisiz ki.
Sayfa 7Kitabı okuyor
"güzel yaşamın sırları, ölen, gömülen arkadaşlarımızın yaşadığı kadar."
"saplantıların acıları, burada da sürüyor. uyandığım an başlayan, uykumun derinliklerinde ancak biraz azalan acı. arkadaşlarıma belli etmemeye çalışıyorum. onlar şakacı, özgür 'beni' arıyor. bulamıyor. onların dünyasında iniş çıkışlar bu denli büyük değil. onların dünyasında coşku delilik derecesine varmıyor. onların dünyasında bunalım, ölüm korkusuna, belki de ölüm isteğine dönüşmüyor."
"köpek havlamaları, bir köyde, ya da orman kıyısında bir evde yattığım duygusunu uyandırır bende. hiç bitmesin isterim havlamaları."
"ama her şeyi yaşamış da, artık hiçbir şeye aldırmıyor gibi bir tutum içinde. gelişigüzel alıyor yaşamı."
"bir şeylere açılmak, bir yerlere koşmak, dünyayı kavramak istiyorum. dünyanın bize yaşatılandan, öğretilenden daha başka olduğunu seziyorum."
"kimse yaşadığımız mevsimin, günlerin ve gecelerin yaşamın kendisi olduğundan söz etmiyor."
"öfke içinde büyüyoruz. oturduğumuz semte, sokağa, odalara, eşyalara, kış aylarında güçlükle ısıttığımız, eskimiş ortası çukur pamuk yataklara öfke duyarak büyüyoruz. yaşam yalnızca sokaklarda. güzel olan, gerçek olan, kentin insanları, kalabalık, dış dünya. dış dünyanın insanın kulaklarına varan uğultusu. diğer ülkeleri aşan, batıda bir okyanusa, doğuda başka okyanusa varan uğultu."
"pazar günleri.. simdiler de.. sokak aralarından geçerken.. gözüme pijamalı aile babaları ilişirse, kışın, yağmurlu gri günlerde tüten soba bacalarına ilişirse gözlerim.. evlerin pencere camları buharlaşmışsa. .odaların içine asılmış çamaşır görürsem.. bulutlar ıslak kiremitlere yakınsa, yağmur çiseliyorsa, radyolardan naklen futbol maçları yayımlanıyorsa, tartışan insanların sesleri sokaklara dek yansıyorsa, gitmek, gitmek, gitmek, gitmek, gitmek.. isterim hep."
-Çoğu kez insan yaşamı, yaşanmış coşkuların anısı ile de geçer. Ama yaşamın bazı kesitlerinde bu coşku gece ve gündüz somut olarak kavrar benliğimizi.
Bir resimle,bir insanla.yaprakları hışırdayan bir ağaçla.
gitmek, gitmek, gitmek, gitmek, gitmek.........
isterim hep