Yeni Crobuzon üçlemesinin son kitabı Demir Konsey... Her bir kitap ayrı ayrı da okunabilir. Yazarın hayal gücü, yarattığı mekan ve karaketerlerin ayrıntılı tasviri, anlatım ve akıcılık çok iyi. Özellikle bu son kitap, soluksuz bir tempoyla daha ilk sayfadan okuru içine çekiyor ve hiç bırakmıyor. Devrimin diyalektiğine yönelik anlatım ve sürekliliğin, bilincin, tarihin rolüne ilişkin yaklaşımını çok beğendim. Bu benim Miéville'den okuduğum dördüncü kitap. Bu noktada şunu söylemem gerek ki, yazarı bir miktar karamsar bulduğuma kanaat getirdim. Kitaplarını yenilgi ve yıkım ile bitirmiyor evet, ama zaferle biten sonuçlardan da çekindiği açık. Yaşamın ikircikliğine, sonuca ulaşmak için ödenen bedellere dikkat çekmesi iyi tabii. Ama bu kazanmaya cüret edememe noktasına varınca, bedeller ortadan kalkmıyor... Bu da benim notum olsun, Miéville yorumumu okursa dikkate alır belki