Merhaba kitap dostlarım. Çok geç değil, çok yakın zamanda yaşadık en acı günlerimizi, deprem felaketini. Depremde yitirdiğimiz canları, enkaz altında kalan o kadar insanı… yiyemez içemez olduk, hop oturduk hop kalktık evlerimizde. Ahladık vahladık. Ağladık. Çıkan mucizelere buruk da olsa sevinç yaşadık. Ama yüreğimizi hep dağladık depremle ve yaşattıklarıyla.Etkisini de, travmasını da uzun süre hatta hiçbir zaman üzerimizden atamayacagımıza eminim. Belki hayat devam ediyor, edecek ama o hep zihnimizde, kalbimizde, ruhumuzda sancıyacak.
Bu kitap da 17 Ağustos 1999 depremini anlatıyor. Yazarın yaşadıkları, kaybettiği kardeşini, o dönemi yansıtıyor… dili okunabilir ama yazdıklarını yüreğiniz kaldırabilir mi bilmiyorum.
