Günümüzün sancıları arasında, "yuva" bizim için dağınık, hasarlı, ayrışık bir kavrama dönüştü. Özlem duyacak o kadar çok şey var ki. Gökkuşakları da bir o kadar ender görülüyor.
Biz, yani kamu, kolayca, öldürücü bir şekilde rencide oluveriyoruz. Rencide olmayı temel haklarımızdan biri olarak görüyoruz. Bize ahlaki üstünlük verdiğine inandığımız öfkemize hemen her şeyden daha fazla değer veriyoruz.