Ancak iş ne olursa olsun, film yıldızı da olsa, işçi de olsa bir insan sıradan bir günde işine geldiğinde, yüzünde ‘Ben hâlâ uyuyorum’ diyen bir ifadeyle gelirdi.
Bazı hikayelerinde sıkılsam da genel olara güzeldi ve okunabilir. Zaten stephen king okumayı çok seviyorum hikayeleri aşırı iyi.
Okunabilir bir kitap okumanızı tavsiye ederim tabi herkesin okuma tarzı değişiktir.
Döne döne yükselen çığlık aniden insanlık dışı korkunç bir ulumayla kesildi. Ama seste yine de insanca bir şey vardı ve belki de en korkunç yanı buydu.
Önemli olan yüz kaslarını arada sırada doğru yönde germekti, o zaman senden iyisi yoktu. Bu hem insanı rahatsız etmezdi, hem de kolaydı; İşedikten sonra fermuarını çekmeyi unutmazsan, senden beklenen sıcak bakışı ve gülümsemeyi de unutmazdın.
Dees gerçekte yaşamı boyunca kendini sıcak ve neşeli hissetmemişti. Çocukluğunda bu duyguların hiç var olmadığına, hepsinin bir maske, sosyal bir gereklilik olduğuna inanmıştı.
Kontrolümde olmayan şeyler için kaygılanmanın bir anlamı yoktu. Kendimi bir B52’den paraşüt yerine elinde şemsiyeyle atlamış bir insan gibi hissediyordum.