Dönüş
Joseph ConradSözler ve Alıntılar
Bir insan içindeki her şeyi silebilir; aşkı, nefreti, inanç ve hatta kuşkuyu, ancak hayata tutunduğu müddetçe korkuyu silemez. O korku ki sinsi, yok edilemez, korkunç, insanın benliğini kaplayan, içini ürperten, yüreğinde gizlenen, son nefesindeki çırpınışları seyreden korku.
Sayfa 98 - Altın Bilek - 1. Baskı 2012Kitabı okudu
Kaçış yoktu! Umutsuzluğa yakın bir şey
hissetti.
Gerginlikle ve hızla konuştu:
"Kendini kandırıyorsun. Beni asla sevmedin. Belli bir şekilde, senin onayladığın bir şekilde düşünecek, konuşacak ve davranacak bir eş, bir kadın, herhangi bir kadın istedin. Sen kendini sevdin."
Kadın kapıya yaklaşıyordu. Adam çabukça konuştu:
"Yemin ederim ki seni sevdim ve şimdi de seni seviyorum."
"Bunu bekliyor muydu? Seni bekliyor muydu," diye sordu.
[...]
"Ve sanırım hala bekliyor," dedi, aslında soran bir edayla."
Ve gitti uzağa, çok uzağa, sonsuz bir yere, genişleyerek, hiçbir şey duyamayacağı, hiçbir şey hayal edemeyeceği, hiçbir şey ...
"Bizim için en iyisi tüm bunları unutmak." Biraz irkildi ve yelpazeyi bir şaklamayla kapattı.
"Evet, affetmek ve unutmak," diye tekrarladı, kendi kendine söylüyor gibi.