Sonsuzluk kendine ait olanı geri alır. Vücutlarımız bu suları şöyle bir karıştırır, yaşam ve benlik aşkının önünde mutlak bir sarhoşlukla dans eder, birkaç garip fikirle uğraşır ve sonra zamanın araçlarına teslim olur. Bu konuda ne diyebiliriz ki? Ben var oldum, ben yokum... yine de ben var oldum.