Dünyanın Omurgası Gönderileri
Dünyanın Omurgası kitaplarını, Dünyanın Omurgası sözleri ve alıntılarını, Dünyanın Omurgası yazarlarını, Dünyanın Omurgası yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
“Kalbini istediğin herhangi birine verebilirsin ama hayatını senin ve sevdiklerin için en iyi olanına vermelisin.”
Sayfa 153 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
“Özgürlüğe duyulan ihtiyacı pek az kişi yalanlayabilir; tanıştığım herkes özgür irade sahibi olmayı arzuluyor ya da öyle olduğunu sanıyor. Ne gariptir ki, birçoğu özgürlüğün geri yansıyan hali olan bedelini kabullenmeyi reddediyor. Sorumluluğu.”
Sayfa 107 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
“Aklını gölgeleyen hatıraları, hatırlayıp yeniden yaşadığı acıları çok fazla.”
Sayfa 95 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
“Artık bir yuvasının olmadığını biliyordu.”
Sayfa 70 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
“Hayatımı geleceğimin şu andakinden daha iyi olacağını umut ederek -her zaman umut ederek- yaşıyorum ama bunun sadece benim çabalarımla mümkün olacağını da aklımdan çıkartmıyorum.”
Sayfa 16 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
Neden şafağı izliyorum? Neden o zaman, gün içindeki başka bir saat değil de neden o özel an?
Çünkü şafak vaktinde güneş her zamankinden daha parlaktır. Çünkü şafak vaktinde, onun karanlığın ardından yeniden doğuşuna tanık oluruz. İşte benim umudum burada yatıyor, çünkü tıpkı güneşte olduğu gibi, bu gerçek bireyler için de geçerli olabilir. Düşenler tekrar tırmanabilir ve o zaman etraflarındakilerin gözlerinde daha çok parlarlar.
Şafağı izliyor, tanıdığımı sandığım adamı düşünüyor ve onun hakkındaki düşüncelerimin doğru olması için dua ediyorum.
-Drizzt Do'Urden
"Geçmiş artık yok ve gelecek de henüz yok," dedi Morik. "Öyleyse şimdiki zamanda yaşa ve tadını çıkar, dostum. Her ânın tadını çıkar."
Rüzgâr inleyerek esiyor ve hüzünlü bir ses Wulfgar'a eskiden olduğu ve bir daha asla olamayacağı adam hakkında, kayıp bir zaman, kayıp bir masumiyet ve feci şekilde özlediği ama yine de arayıp bulamadığı dostları hakkında şarkı söylüyordu.
Hepimiz gerçeği ararız, özellikle de kendi varlık kozamız içinde, kendi ellerimizle yaptığımız yuvamız ve onu paylaştığımız dostlarımızda. Ama korkarım ki gerçek dediğimiz şey, son derece karmaşık ve sürekli değişen bireyler söz konusu olduğunda her zaman için aşikâr olmuyor.
Gerçekten Salvatore ile tanışmak isterdim...
Özgürlüğe duyulan ihtiyacı pek az kişi yalanlayabilir; tanıştığım herkes özgür irade sahibi olmayı arzuluyor ya da öyle olduğunu sanıyor. Ne gariptir ki, birçoğu özgürlüğün geri yansıyan hali olan bedelini kabullenmeyi reddediyor: Sorumluluğu.
İdeal bir toplumda işler yolundadır, zira bireyler birbirilerinin ve bir bütün olarak toplumun iyiliği için üzerlerine düşen sorumlulukları kabul ederler Bunun sebebi birilerinin ona böyle yapmalarını emretmesi değil, böyle bir seçimin ardındaki kazancı anlayıp kabul etmeleridir. Zira hakikaten de yaptığımız her seçimin, yapmayı veya yapmamayı tercih ettiğimiz her şeyin sonuçlan vardır. Korkarım ki, bu sonuçlar pek de belli değildir, Bencil bir adam çıkar sağladığını düşünebilir ama o kişinin dostlarına en çok ihtiyaç duyduğu sırada, onlar muhtemelen onun yanında olmayacaktır ve en sonunda, ardında bıraktığı miras neticesinde, o bencil insan hiç de iyi hatırlanmayacaktır. Bencil kişinin açgözlülüğü ona maddi lüksler sağlayabilir ama ona gerçek neşeleri, sevginin gözle görülmeyen hazzını tattırmayacaktır.
Aynısı, nefret eden, tembel olan, kıskançlık, hırsızlık, serserilik, dedikodu yapan ve ayyaş olan kişiler için de geçerlidir. Özgürlük herkese, kendi önüne uzanan hayatı seçme hakkı tanır ama özgürlük o kişinin o seçimlerin sorumluluğunu -iyi veya kötü- kabul etmesini de talep eder.