Emek (1 Cilt) sözleri ve alıntılarını, Emek (1 Cilt) kitap alıntılarını, Emek (1 Cilt) en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Dünya Edebiyatının tarihine gerçekçiliğin en önemli yapıtlarını vermiş olan, Fransız Romancı ve eleştirmen olan Emile Zola''nın 1901'de yazılan Emek kitabını okumaya başladım. Kitabın kahramanı emektir
Çünkü "Emek" en büyük değerdir.
Bu can çekişen toplumu, o korkunç adaletsizliği, bir avuç fesat, tembel kesimin karnını doyurmak için büyük bir çoğunluğun canhıraş çalışmasını destekleyen; hükümetti, yönetimdi, adliyeydi, ordu ve kiliseydi.
Profesörlerimiz; üniversite zindanının gardiyanları hâlini almış, görevleri; bireyin yeteneğini göz ardı ederek, her çeşit zekâyı aynı tavda döverek programlara göre şekil vermek olmuştur. Onlar girişkenliğin katilidirler; eleştirel düşünceyi, serbest sorgulama gücünü, becerilerin kişisel uyanışını, resmi gerçeklerden, hazır düşüncelerden yapılma bir yığın altında ezmektedirler. ... Böyle bir eğitim sisteminden ortaya ancak yetersiz ve iki yüzlü insanlar çıkıyor.
Luc, Josie'i seviyordu; çünkü o Aşk kadınıydı, acılar içinde rastladığı o çekici ve tutkulu kadındı. Kalbindeki sevgiyi uyandıran oydu... Hem sonra güzeldi, kutsal arzu titremesine sahipti, dünyayı sonsuzlaştıran şehvetli ve bereketli bir tene sahipti.
Tam o dakikada, milyonlarca çaresizin toplumsal adaletsizlik altında can çekiştiklerine dair kesin bir duyumsamaya kapılmış, yüreği korkunç bir acıyla daralmıştı.
- Elini ver bana Josine...dedi. Yaralı elini ver bana...
Josine orta parmağı bir makinenin dişlisine kapılıp kopan parmağını uzattı.
- Elim çok çirkin... diye mırıldandı.
- Çirkin mi? Ah, hayır, Josine... Ben o eli öylesine çok seviyorum ki, taparcasına sevdiğim bedeninin en saygıyla öptüğüm kısmı...