Bazen olumlu düşüncenin, telkinlerin, öğütlerin, tesellilerin hiçbir işe yaramadığı uzun zaman dilimlerine girer insan. Çevresindeki her kişiden uzakta, adeta sa
at farkıyla yaşıyor gibidir. Gün içinde birkaç kez akşam olur onlar için. Giderek kopmaya başlarlar kendi gerçekliklerinden bile.