Yazar kitabında narsisizm sorunu olan iki hastasının öyküsünü , onlarla sürdürdüğü terapi sürecini anlatmış. Dil ve konu olarak çok sade ve aynı zamanda akıcı olduğunu söyleyebilirim. Bir seferde bitirebilirsiniz. Ancak yazar kitabın gelişim sürecinde hep realist olarak kalmış. Sadece karşısındaki bireyi düşünmeye yönlendirişini ve bireyin kendi yolunu bulmasını anlatıyor. Bilemiyorum olması gereken ideal hasta doktor ilişkisi budur belki ama ben bu tip insan psikolojisi içeren kitaplarda ( hatta büyün kitaplar da demeliyim ) gözlemci şeklinde kalmayı ve bilimsel bir makale okuyormuş gibi hissetmeyi sevmiyorum. Bu yüzden eğer kafanızda kitaba dair daha farklı bir algı varsa yani biraz daha hislere dayalı bir kitap bekliyorsanız , beklemeyin . Daha çok yazarın hastalarında gördüğü her hissi, her düşünceyi , her davranışı bilimsel çerçevede ele almasından oluşuyor kitap. Bu anlamda beklediğimin aksi çıktı diyebilirim. Bu yüzden biraz bu ne şimdi diyerek okudum. Bilimsel açıdan yeni şeyler kattığını inkar etmesem de tam olarak sevemediğim bir şeyler var kitapta. Belki de insan ilişkileri içeren konuların , insanı ve insan zihnini bir makine sonucu oluşuyor gibi ele alınmasıdır. Çünkü aynı hissi Bir Psikiyatristin Gizli Defteri'nde de yaşamıştım. Kitaplar akıcı , ilgi çekici kabul ama hep aramda bir mesafe görüyorum bu tip kitaplarda. Belki de sorun okuduğum zamanki ruh halimle alakalıdır emin değilim.
Gene de arada okunması gerek çünkü en beklemediğiniz anda , en beklemediğiniz cümlenin sonunda kendinizi bulabiliyorsunuz.
