Kenarında lokumu, nakışlı fincanı baştan çıkaran kokusu,
40 yıllık hatırı taşıyan lezzetiyle bizi tarif eden en doğru semboldü o..
O; dostluktu, komşuluktu, paylaşmaktı, medenilikti..
Siz bir fincanı üretilmiş ve bitmiş bir form olarak görüyorsunuz. Bunu alırken de " Aaa böyle bir fincanım olsun." diyorsunuz
Ama hayır, bu iş böyle değil.
Bu form size gelir; arkasındaki değerleri göremezsiniz ve fincan işinizi görür. Bunu kullandıkça o değerleri de yavaş yavaş benimsemeye başlarsınız.
İşte bizdeki tarihsel-toplumsal değerlerimizde oluşan 'kesinti burada zuhur etti. Mesela bizde olmayan bir ürüne ihtiyacımız vardı ve o ürünü aldık. Değerler de o ürünle birlikte geldi ve kendi değerlerimiz ile aramıza girdi. İşte 'kesinti' budur. Mevcut değerlerimizin sürekliliği bozuldu.
Şimdi kahve fincanımızla kola içiyoruz. Fakat bu kesinti, kendi değerlerimizle olan bağımızı tamamıyla kesemedi, koparamadı... Fincanımız kırılmadı ama içi boşaldı.Kesse, koparsa, yani eski değerlerimizi tümü ile unutup yeni değerleri kabul etseydik belki rahat edecektik. Kesemediği, koparamadığı için biz şimdi dönüp bakıyoruz; "Acaba nereden kesildi de nereden ekleyebiliriz?" diye. Çünkü huzursuzuz, içimizde, yaşamımızda bir şeyler eksikmiş gibi hissediyoruz, bunu derinden hissediyoruz...
Kahvenizi unutmayın!
Keyifli okumalar
