Bir çocuk kitabı okuduğumda derdini sade ve basit bir dille de anlatılabilirmiş insan diyorum, mesala bu kitapta hayatta kalmak için çırpınırken neleri kaçırabiliyoruz diye anlatmış Kahramanız Frederick güneşin parıltısını , renkleri ve kelimeleri topladı gri kış günleri için sonra ne mi oldu?
Kış için erzak toplayan ailesinin yanısıra frederick, ışık toplayan, sözcükler toplayan renk toplayan bir faredir. Çetin kış gelip çattığında ailesiyle birlikte küçük mağaralarına sığındıklarında ailesi frederick'e neler topladığını sorunca frederick, onlara gözlerini yumudurarark hayal etmelerini ister. Topladığı ışıkları anlatınca farelerin içi ısınır. Topladığı renkleri anlatınca çiçeklerle dolu bahçede oynarlar adeta. Topladığı sözcüklerden oluşturduğu şiiri okuyunca ailesi onu tebrik eder. Frederick aslında hayal gücünün, sanatın da en az bir besin, bir sığınak kadar önemli olduğu mesajını bizlere vermektedir.
Hepimize "herkes gibi " olmayı öğretiyorlar. Oysa bazılarımız "herkes gibi" olamıyor. Frederick'te herkes olamayanlar arasında.
Hayatın hengamesinde birçok şeyi kaçırdığımızın farkında mıyız? Mesela tepemizde duran güneşin ışınlarını, kuş seslerini, renkleri, renklerin cümbüşünü kaçımız duyabiliyor, hissedebiliyor? Kendimizi öylece hayata, maddi ve somut şeylere kaptırmışız ki bizim için değerli olan şeyleri yitirmişiz.
Bu kitabı okuduğunuzda soyut şeyler dediğimiz o cümleler, hayaller gibi birçok şeyin hayatımız için doyurucu etkide olduğunu göreceksiniz.
Kitapla, sevgiyle, umutla kalın..